مرا به حال من رها نکن ...

تا به حال به تنهایی اندیشه اید ؟ زیستن ؟ تعریف زیستن چیست؟ چیزی غریب تر از رابطه ها ؟ چیزی غریب تر از نیاز به ادامه دادن در عوض خوردن و زنده ماندن؟ ما زیستن را چگونه می بینیم؟

همه حرفها تکراری ست. از عشق. از رابطه. از رفاقت. رفیق کیست؟ عشق چیست؟ غم چیست؟ اما به واقع آیا آنچه بیشتر از آن سخن به میان می آید، بیشتر درک شده؟ یا حاصل صرفا عدم توانایی انسان در کنترل شرایط است. انسان موجود غریبی ست. همه چیز را از بیرون خوب می بیند. به خود که می رسد ناتوان می شود. موجودی نحیف که انگار همه دنیا در  مقابل او قد علم می کنند. آسیب پذیر و مصرف گرا و غر غرو. همیشه از شرایط ناراضی. همیشه بارها بر دوشش سنگین تر از همه ی موجودات عالم است. همیشه همه چیز فراتر از حد تحمل اوست.

خوب که نگاه کنیم تمام گرفتاری ها نه از زنده ماندن ها بلکه از همان رابطه ها نشات می گیرد. نیاز به عدم تنهایی ما را از کنج ها بیرون می کشد و باعث می شود به جلو برویم. بدانیم بخوانیم و ...

ترس از تنهایی بزرگترین دلیلِ در خود زندانی شدن است. آدم در این شرایط هیچ افق دیدی ندارد. فقط باید برای بهتر شدن از دید دیگران تلاش کند. او نباید تنها باشد. او در جمعی که محبوبیت دارد نحیف نیست. او ...

این نوعی خود فروختگی نیست ؟