از آن کارها

عاقلانه اش این بود که یکی دو پستی از وبلاگ را حذف می کردم و بعد در اینستاگرامم می گذاشتمش اما فکر کردم عدالت چه می شود؟ اینها جزیی از من است. صادقانه ترین حرفهای من است. چرا نگویم؟ چرا فکر کنم درست نیست؟ مگر با سانسور خودم همه چیز حل می شود؟ تازه من تصمیم گرفتم این آخرین جز از اخلاقیاتم را که آزارم می دهد از خود جدا کنم. این دقیقا همان اخلاقی ست که باعث شده مدتها ننویسم. من بدون سانسور همینم... و خیلی هم از خودم خوشم می آید. :)

ارتباطتان برای شما چه می کند؟...